Mostrando entradas con la etiqueta Fotografía. Mostrar todas las entradas
Mostrando entradas con la etiqueta Fotografía. Mostrar todas las entradas

10 ago 2010

"A xeometría de Galicia"

O autor, membro fundador de Luar na Lubre
"A xeometría de Galicia, de Bieito Romero, é unha liña curva feita cos trazos sinuosos dos ríos, coas lomas dos montes, cos arcos que debuxan centos de calas ao longo da costa, cos serpenteantes carreiros e camiños ou cos vellos carballos envolvidos en si mesmos. Hai outras xeometrías máxicas que evocan o redondo discorrer do sol, os círculos dos castros poboados polos celtas ou os ingrávidos trisqueles que se coaron ata na bandeira da illa de Man, con Galicia, unha das sete nacións celtas.
"Centos de devanditos obxectos xeométricos protexen hórreos nos Ancares, coroan igrexas na Estrada, collen forma nos infatigables xiros dos tornos dos oleiros de Buño ou colgan, en cordóns de coiro, do pescozo de calquera mozo no festival irmandiño de Moeche; son pezas cuxas imaxes foron recollidas nos últimos anos por Bieito Romero --coñecido sobre todo como o fundador do grupo de música Luar na Lubre-- e que aparecen no libro Xeometrías máxicas de Galicia a través de máis de 440 imaxes que mostran a enorme riqueza da simboloxía de Galicia.
"A idea inicial era facer tamén toda a área de influencia do norte de Portugal, non que se refire á cultura castrexa, pero era moi complexo xa que só con Galicia foron moitos os quilómetros percorridos porque, ademais, estes obxectos son ás veces pequenos e ata poden pasar inadvertidos, explica Bieito Romero."
Máis información sobre este libro, en La Voz de Galicia.
Edita IR INDO

12 jul 2009

"Vida de una fotógrafa.1990-2005"

Annie-Lou Leibovitz
Se trata del primer libro de Leibovitz publicado en castellano. El texto ofrece una retrospectiva autobiográfica de la etapa más fecunda de la autora como profesional de la fotografía.
Annie-Lou Leibovitz (Connecticut, 1949) ha entrado en la historia de la fotografía por haber sido la primera mujer que ha expuesto sus trabajos en la Galería Nacional de Retratos de Washington y, sin embargo, es más conocida popularmente porque fue quien fotografió por última vez vivo al músico John Lennon, poco antes de que fuera asesinado en 1980.
A fecha de hoy es la fotógrafa mejor pagada del mundo. Ha trabajado para Vanity Fair, Rolling Stone y Vogue; en 1983 ganó un Grammy en la categoría Mejor Portada de un Álbum y al año siguiente fue galardonada por la Asociación Estadounidense de Editores de Revistas como Fotógrafa del Año. En 1988 recibió el premio Clio por la campaña publicitaria de American Express y en abril del 2000, la Biblioteca del Congreso de Estados Unidos la nombró Leyenda viviente.
Leibovitz es la tercera hija del matrimonio judío compuesto por Samuel Leibovitz, teniente coronel de las Fuerzas Armadas de EE UU, y Marilyn Heit, instructora de danza contemporánea. La profesión de su padre motivó que Annie y sus cinco hermanos vivieran en distintos lugares. Mientras cursaba la enseñanza secundaria Leibovitz se interesó por las artes en general, comenzó a escribir y a tocar música y en 1967 inició sus estudios de Arte. Su interés por la fotografía surgió en un cuarto oscuro de la base aérea de Filipinas en la que su padre estuvo destinado durante la guerra de Vietnam. En 1969, Annie se mudó a un kibutz israelí y en 1971, reinstalada en EE UU, obtuvo la licenciatura en Bellas Artes por el Instituto de Arte de San Francisco.
Edita LUNWERG

19 may 2009

"Con outros ollos"

"Viaxar con outros ollos, ollar historias, ollar sitios comúns, ollar costumes e modos de vida, ollar coa vista e ollar coa cabeza e mesmo co corazón. Este proxexto xorde da necesidade de viaxar. Unha viaxe educativa e vital coma tódalas viaxes. Para iso e para ollar coa vista dos demais toma olladas prestadas de quen mellor sabe cristalizar as olladas, os momentos, os estados de ánimo. Olladas prestadas dunha arte e duns artistas que sempre consiguen cristalizar os momentos, as olladas: os fotógrafos.
"Pero as palabras tamén teñen o seu aquel de viaxeiras, viaxan e quedanse polos labirintos persoais e internos de cada un. Fan viaxar con historias, sentimentos e descricións daqueles lugares onde nunca estivemos e mesmo nos orientan cando nos perdemos á nosa cegada a un sitio novo e esquecéndonos de mapa algún preguntamos aínda que non coñezamos o idioma. Non podemos, máis logo deixar de usar as nosas palabras para acompañar as olladas dos demais.
Por iso que mellor que xuntar olladas e palabras, como proxecto educativo, coma proxecto de viaxe e coma colaboración para que os alumnos de 4º de ESO poidan ollar, coñecer, mirar, preguntar e viaxar. Igual que unha viaxe longa empeza cun pequeño paso adiante, un bo proxecto empeza cunha pequena idea. Unha idea para compartir con todos vós e que nos permita viaxar…
Ollar é viaxar...
Este libro vai de olladas prestadas...
Con outros ollos...
Olladas prestadas...
A palabra escrita tamén ten moito de viaxeira…"
[O texto reproducido é o limiar do libro]
Nesta publicación dos alumnos do IES Dionisio Gamallo colaboran coas súas fotografías e o seu traballo: María Acuña, Diego Casado, Toni Deaño, Fernando F. Páez, Cristina García, Miguel Lorenzo, Rafa Millares, Mariano Pérez Nava, David Rivas, Pedro Rodríguez, José Carlos Rolle e Manel Yánez.

7 feb 2007

"Leer imágenes"

¿Se puede leer una imagen? Desde la noche de los tiempos, las imágenes siempre han cumplido su función de transformar el instante en eternidad, ya fueran imágenes pintadas en un lienzo, esculpidas en piedra, parte de un monumento o robadas en una fotografía. Pero las historias que guardan a veces las imágenes son crípticas, aparentemente ilegibles y sólo con una mirada experta o instruida para ello es posible reanimarlas.
A través de Van Gogh, de Caravaggio o de la fotógrafa Tina Modotti, entre otros, Alberto Manguel entra en el mundo de las imágenes. Este libro --amén de ser un relato salpicado de anécdotas, vivencias, referencias religiosas y literarias-- traza vínculos y nexos entre obras maestras y trabajos de artistas menos conocidos, aterriza en tradiciones iconográficas, llama la atención del lector sobre determinados detalles, enseña a leer lo que se ve y a mantener una relación interactiva al margen de comentarios, críticas, errores o prejuicios adquiridos.
Leer imágenes es una invitación a que cada cual tenga su visión personal de una obra, a proyectar en ella y recibir sentimientos y evocaciones, a tomar posesión del universo y a que cada uno haga su propia lectura de esos mundos. Alberto Manguel lo hace, como ya es tradición en él, de forma amena, ejemplar, sabia, fundiendo sus vastos conocimientos con el placer de aprender y enseñar, con el disfrute de ver y, sobre todo, de amar la vida.
Alberto Manguel, que es ciudadano canadiense pero nacido en Buenos Aires (1948), ha vivido en Italia, Gran Bretaña, Tahíti y Canadá, y actualmente reside en Francia, ha cultivado el mundo de las letras prácticamente en todas sus facetas --el ensayo, la novela, la crítica literaria, la antología, la traducción y la edición--. Algunas de sus obras más significativas son Una historia de la lectura, En el bosque del espejo, Noticias del extranjero y Guía de lugares imaginarios.
Edita ALIANZA

9 oct 2006

"Suso Peña: La mirada mágica"

Casa das Letras acolleu o pasado mes de agosto unha multitudinaria homenaxe a quen está considerado como o primeiro galego que se adicou de xeito profesional á banda deseñada: o ribadense Suso Peña.
Os primeiros pasos da súa longa traxectoria profesional como autor de bandas deseñadas os deu no Grupo La Floresta, así denominado por Luís Gadea debido á situación do centro de traballo, na localidade do mesmo nome (concello catalán de Sant Cugat del Vallès). Os membros do colectivo reuníanse nun localiño que estaba moi preto da estación dos Ferrocarrís Cataláns, a pouco máis de dez kilómetros de Barcelona, na cara norte do Tibidabo.
No grupo La Floresta, que desenvolveu a súa laboura nos derradeiros anos da década de 1960 e os primeiros anos setenta, Peña traballou xunto a autores como Carlos Giménez, Adolfo Usero, Esteban Maroto, Luís García e outros, producindo para varias axencias e editoriais.
Durante un período de vintecinco anos os debuxos, cómics e historias ilustradas de Peña foron publicados en América e Europa. Así, por exemplo, realizou, xunto con Carlos Giménez, varios episodios da serie Alex, Khan y Khamar para a axencia de José Ortega, con destino ao mercado europeo, e participou en revistas como Creepy nos eidos da ciencia ficción e as aventuras.
Nos anos oitenta, Peña deixou a banda deseñada para adicarse á fotografía, a docencia, a pintura e logo tamén –xa nos anos noventa-- a realización de páxinas web. Algunhas das súas obras de banda deseñada son "Cinco por infinito", "El hombre de Pinkerton" e o libro divulgativo sobre a Constitución española.
O día 4 de febreiro de 2006 inaugurouse unha rúa co seu nome no barrio de San Lázaro, en Ribadeo.Co gallo da homenaxe, viu a luz o libro Suso Peña: La mirada mágica, de Daniel Cortezón e editado por Publilar, e que conten a biografía do debuxante, imaxes dos seus traballos e algunhas das extraordinarias fotografías que fixo nos derradeiros anos da súa fértil vida.