"Linguas, terras e tempos" e as orixes do galego

Premer sobre a ilustrazón para amplia-la

Polo seu interese á hora de coñecer mellor as orixes da lingua galega, ao tempo que a historia do país e da Península, paga a pena ler o post "Linguas terras e tempos", no blogue ribadense No vento de Cavanardá, que comenza coa reprodución dun párrafo do libro Iniciaçao na literatura portuguesa, de António José Saraiva:

"Na batalha de Uclés (1108) em que foi derrotado pelos Mouros, Afonso VI, o conquistador de Toledo, rei de Leao e de Castela, perdeu um filho querido. A crónica latina em que é narrado este acontecemento interrompe o texto latino para reproduzir a lamentaçao do rei na sua própria lingua materna: "Ay meu fillo! ay meu fillo, alegria do meu coraçon e lume dos meus ollos, solaz de mia velhece! Ay meu espello en que me soía veer e con quen tomaba gran prazer! Ay meu herdeiro mor. Cavaleiros, u me lo deixastes? Dádeme o meu fillo, Condes!

"Qualquer leitor entende que o rei de Leao e Castela se estava queixando em galego, que era a sua lingua, a sua lingua de criaçao. Este rei era avô de Afonso Henriques, o primeiro rei de Portugal."

O administrador do blogue No vento de Cavanardá fai de seguido unha serie de matizacións e formula unha pregunta que move á reflexión:

¿É críbel que o galego fose a lingua de expresión e de creación dos reis propios -que se nos transmiten sempre como de León ou Asturias- e mesmo dos alleos -casteláns como Afonso X o Sabio, que tiña a súa Corte en Toledo- sen que houbese unha correspondencia no plano politico e económico que explicase por que o galego e por que a Galiza daquel tempo eran semellante foco de cultura?  
Premer aquí para ler íntegro o artigo "Linguas, terras e tempos".

LIGAZÓNS de interese: "Tópicos sobre a lingua galega", no blogue O Toupo que Fuza; e "Iberia, un mosaico que actualmente está infravalorado", en Im-Pulso.